14 maart 2020 stond het te gebeuren. Millwings zou revanche nemen op de Groene
Uilen, die er bij de vorige ontmoeting in waren geslaagd het herenteam van de
Winschoter basketbalvereniging te kloppen met het kleinst mogelijke verschil.
Ondanks het feit dat slechts een uiterst beperkt deel van de selectie beschikbaar
was, waren we vastbesloten de kans te grijpen om het seizoen niet zonder
overwinningen voorbij te laten gaan, te meer nadat we net in Zuidlaren een flink pak
rammel hadden ontvangen. Een ruime achtenveertig uur van te voren werd echter
duidelijk dat onze plannen in duigen zouden vallen. Door toedoen van een virus
verantwoordelijk voor de ziekte COVID-19, zou de wedstrijd geen doorgang kunnen
vinden. Het seizoen kwam ten einde met een indrukwekkende 0 punten achter onze
naam. Omdat wij reeds op onvoorstelbaar laag niveau speelden, bleef degradatie
echter achterwege en zouden we in 2020/21 een nieuwe poging kunnen wagen een
overwinning te verzekeren in deze competitie.
Op 12 september 2020 ging competitie weer van start. Toevalligerwijs kregen wij de
kans af te trappen tegen het zesde en in deze klasse hoogste team van de Groene
Uilen. Zodoende zouden we onze wraak alsnog kunnen verzilveren, hoewel we
wisten dat het moeilijker zou worden dan het verslaan van het eveneens in deze
klasse vertoevende zevende team van het merkwaardig gekleurde gevogelte. Met
Oscar terug in de gelederen stonden we dan ook klaar om de tegenstander met lege
handen terug naar Groningen te sturen.
Wonderbaarlijk genoeg bleken de eerste minuten van de wedstrijd in
overeenstemming met het hierboven geschetste ideaal. Hoewel verre van foutloos,
speelden we op dusdanige wijze dat er veel scoringskansen werden gecreëerd, die
ook tegen een zeer fatsoenlijk percentage werden benut. De verdediging was ook
redelijk sterk, waardoor we de scores van de Uilen flink wisten te beperken. Met een
kwartstand van 18-11 hadden we duidelijk gemaakt dat we toch minstens voor de op
een na laatste plek meedoen, en konden we met een goed gevoel het tweede kwart
in.
Helaas vond er niet veel later een verzwakking plaats. Hoewel we nog steeds een
redelijk aantal kansen wisten te benutten, bleek de verdediging intussen een stuk
minder effectief. Hoewel de Uilen ook aan het begin van dit kwart maar moeilijk de
bal door het netje wisten te krijgen, hadden ze vanaf ongeveer de helft van het kwart
een opleving, en scoorden ze aan de lopende band. We bleken niet in staat deze
omslag een halt toe te roepen, en aldus konden we niet voorkomen dat we vlak voor
de rust werden ingehaald, zodat we aan de druiven mochten met een stand van 34-
36.
In de tweede helft wisten we ons nagenoeg ogenblikkelijk te herpakken. Door een
combinatie van goed geplaatste screens, mooie loopacties en snelle passes waren
we in staat de verdediging regelmatig het nakijken te geven, mede dankzij de
scherpe inzichten van voormalig scorende speler Henny. Ook stond onze verdediging
in het algemeen een stuk sterker, en konden we het aantal scores aan de andere
kant beperken tot slechts een viertal in het derde kwart. Met een tussenstand van 57-
46 met nog tien minuten te spelen leek de overwinning binnen handbereik.
Het vierde kwart begon aardig stabiel, hoewel het spel allerminst indrukwekkend te
noemen was. Beide teams kwamen amper tot scoren. De Uilen ondergingen echter
een wederopstanding in de laatste paar minuten van de wedstrijd, en zetten een
knappe 8-0 run neer. Helaas voor de Groningers hadden ze de tijd niet aan hun zijde,
waardoor ze geen serieuze bedreiging meer wisten te vormen, en de wedstrijd
eindigde in 66-56.
Daarmee was onze eerste overwinning in ongeveer anderhalf jaar tijd een feit. Een
groot deel van de punten kwam van de voor het eerst weer meespelende Oscar,
hoewel ook de rest van het team uitstekende kansen heeft weten te creëren en
benutten. Verbeterpunten waren zowel in de aanval als de verdediging
waarneembaar, maar deze wedstrijd vormt een uitstekend vertrekpunt voor de rest
van het seizoen. Maar eerst moeten we weer terug naar Zuidlaren voor een nieuw
pak rammel.